Zapomnę imię twoje
Autorka „Zapomnę imię twoje” Marta Grzebuła z d. Łukomska, pseudonim „Jarzębina”, rodowita wrocławianka (urodzona 22 listopada 1960 roku), miłość do literatury wyniosła z domu rodzinnego. Już od wczesnego dzieciństwa wyróżniała się na tle innych dzieci, bo w przeciwieństwie do nich zamiast bawić się na podwórku wolała oddawać się pasji czytania książek, którą zaszczepili jej rodzice. Całe swoje życie związała z rodzinnym miastem: stąd pochodzą jej najpiękniejsze wspomnienia, tutaj dorastała, tu otrzymała edukację i tutaj powstawały jej pierwsze próby pisarskie. Jak sama podkreśla, pozostaje pod ogromnym wpływem poezji J. Słowackiego, A. Mickiewicza czy A. Asnyka.
„Zapomnę imię twoje” to opowieść o samotności, o przeciwnościach losu, o kruchości naszego życia, o cierpieniu i walce z samym sobą, o konfrontacji życia i śmierci. To jednak przede wszystkim książka o miłości. Ale o miłości trudnej, przed którą bohaterka ucieka, broni się, nie chce poddać się temu uczuciu.
Prostota stylu i zrozumiały język powieści ukazują szarą teraźniejszość starzejącej się kobiety przeplataną wspomnieniami zniewolonej i upodlonej po upadku Powstania Warszawskiego młodej dziewczyny – odważnej, pełnej godności i poczucia przynależności do zgnębionego wojną narodu. Czy jej poświęcenie było potrzebne? Czy zdołała zapomnieć...
„Zapomnę imię twoje” to opowieść o samotności, o przeciwnościach losu, o kruchości naszego życia, o cierpieniu i walce z samym sobą, o konfrontacji życia i śmierci. To jednak przede wszystkim książka o miłości. Ale o miłości trudnej, przed którą bohaterka ucieka, broni się, nie chce poddać się temu uczuciu.
Prostota stylu i zrozumiały język powieści ukazują szarą teraźniejszość starzejącej się kobiety przeplataną wspomnieniami zniewolonej i upodlonej po upadku Powstania Warszawskiego młodej dziewczyny – odważnej, pełnej godności i poczucia przynależności do zgnębionego wojną narodu. Czy jej poświęcenie było potrzebne? Czy zdołała zapomnieć...